سيدمحمدبن حسين، ملقب به هِبةُالدين معروف به حائري حسيني شهرستاني، در سال 1262 ش در سامرا متولد گرديد. وي پس از تحصيل علوم مقدماتي حوزه، از محضر استاداني چون آخوند خراساني، سيدكاظم يزدي و شيخ الشريعه اصفهاني كسب فيض نمود و به درجه اجتهاد نائل آمد. آيت اللَّه شهرستاني پس از استقلال عراق از سلطه انگليس، به وزارت معارف منصوب شد و به اصلاحات امور ديني و مذهبي و مراقبت در حفظ ديانت محصلين پرداخت و مدتي نيز رياست ديوان عالي آن كشور را به عهده داشت. ايشان مدتي عضو مجلس شوراي ملي عراق بود و پس از آن، تمامي اوقات خود را در تأليف كتاب و دفاع از اسلام در مقابل حملات قَلَمي معاندين مصروف داشت. آيت اللَّه شهرستاني جهت بيداري مسلمانان، با انديشمندان جهان اسلام ارتباط برقرار ميكرد و در پرورش روح اتحاد و بيداري مسلمين كوشش فراواني از خود نشان ميداد. از ايشان آثار ارزندهاي بر جاي مانده است كه فيض الباري، الشَّريعَةُ الطبيعَه و الدّلايل و المسائل از آن جملهاند. آيت اللَّه حائري شهرستاني سرانجام در 18 بهمن 1345 ش برابر با 26 شوال 1386 ق در 83 سالگي وفات يافت و در حرم مطهر كاظمين(ع) به خاك سپرده شد.
رحلت فقيه بزرگوار آيت اللَّه سيدهبة الدين حائري حسيني شهرستاني عالم بزرگ عراق (1345 ش)
